Fobia społeczna

Fobia społeczna jest jednym z zaburzeń lękowych. Osoby dotknięte chorobą boją się ośmieszenia lub zawstydzenia w miejscach publicznych. Unikają spotkań z innymi ludźmi i sytuacji, które mogłyby sprawić, że poczują się niekomfortowo. Fobia społeczna jest ogromnym obciążeniem dla osób dotkniętych chorobą i nieleczona prowadzi do społecznej izolacji.

Fobia społeczna objawy

Osoby z fobią społeczną unikają bycia w centrum uwagi. Stronią od kontaktów z innymi ludźmi, ponieważ obawiają się zawstydzenia, skrytykowania lub ośmieszenia. Często prowadzi to do tego, że poszkodowani starają się aktywnie unikać stresujących sytuacji. Rezygnują ze spotkań ze znajomymi w miejscach publicznych lub z wystąpienia na konferencji. Udanie się na egzamin lub imprezę rodzinną jest dla nich koszmarem.

Są różne objawy fobii społecznej, które pojawiają się, gdy chorzy są narażeni na niekomfortowe sytuacje lub nawet tylko o nich pomyślą:

• objawy fizyczne (np. uderzenia gorąca, drżenie rąk, zwiększona częstotliwość oddawania moczu, biegunka),
• myśli dysfunkcyjne (np. lęk przed omdleniem),
• specyficzne zachowanie (np. ucieczka),
• znaczny stres emocjonalny spowodowany objawami lękowymi,
• unikanie „zagrażających” sytuacji społecznych.

Fobia społeczna i jej przyczyny

Istnieje wiele wyjaśnień na temat rozwoju fobii społecznej. Ostatecznie można założyć, że w procesie jej powstawania współdziała wiele czynników. Mogą to być uwarunkowania dziedziczne, jednak większy wpływ na rozwój fobii społecznej ma środowisko. Wiele osób dotkniętych chorobą opisuje, że w młodości często wyśmiewano się z nich i publicznie upokarzano. Na wystąpienie fobii społecznej wpływ mają także traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa (np. śmierć rodzica).

Fobia społeczna: terapia

Fobia społeczna ma bardzo negatywny wpływ na osoby nią dotknięte. Dlatego ważne jest, aby w odpowiednim czasie skonsultować się z lekarzem, psychologiem lub psychoterapeutą. Zalecaną formą psychoterapii jest terapia poznawczo-behawioralna. W jej trakcie pacjent uczy się m.in. rozpoznawania nierealistycznych i przerażających myśli, bo tylko wtedy może również zmienić swoje wzorce myślowe.